Ταξιδιώτες και επενδυτές… ακολουθούν τα αεροπλάνα

Εννοείται ότι σε ιδανικές συνθήκες την τουριστική προβολή μιας περιοχής θα έπρεπε να την αναλαμβάνει η επιχειρηματική κοινότητα (επιμελητήρια, ενώσεις ξενοδόχων, σύλλογοι επιχειρήσεων εστίασης) και να τη χρηματοδοτεί με πόρους από τις εισφορές των μελών της. Στην ίδια ιδανική πολιτεία το κράτος και η αυτοδιοίκηση θα όριζαν έναν οριζόντιο φόρο 15% επί των εισπράξεων και θα έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μειωθεί ο συντελεστής ΦΠΑ, προκειμένου ο εθνικός προορισμός να παραμείνει ανταγωνιστικός στη διεθνή αγορά. Ειδικά στην Ελλάδα, αν το κράτος και η αυτοδιοίκηση δεν είχαν το μυαλό τους μόνο στην αύξηση των φόρων, η εθνική προσπάθεια θα είχε στόχο και την τουριστική αξιοποίηση του αποθέματος κατοικιών που υπάρχει σε πόλεις και χωριά. Ειδικά στη Μεσσηνία, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τουριστικά χιλιάδες σπίτια σε χωριά που κατοικούνται μόνο ένα μήνα το χρόνο. Δυστυχώς βέβαια, τόσο η τοπική ηγεσία όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού ακολουθούν τυφλά το λόμπι των ξενοδόχων, που δεν θέλει ούτε ν’ ακούει για πλατφόρμες διαμοιρασμού. Ανοίγοντας εδώ μια παρένθεση, αξίζει να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν οι Ελληνες ξενοδόχοι είχαν ταχθεί και κατά της δημιουργίας Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) και ότι με τα χίλια ζόρια γνωμοδότησαν θετικά για τη δημιουργία μόνο μιας ΠΟΤΑ σε όλη την Ελλάδα. Η λειτουργία της Costa Navarino, στη μοναδική ΠΟΤΑ που δημιουργήθηκε σε όλη την Ελλάδα, απέδειξε περίτρανα όχι μόνο ότι ήταν αβάσιμοι οι φόβοι των ξενοδόχων περί δημιουργίας μονοπωλίων, αλλά και ότι τελικώς η επένδυση λειτούργησε πολλαπλασιαστικά, αυξάνοντας τον κύκλο εργασιών των μεσσηνιακών ξενοδοχείων.